به دلیل خواص تغذیه ای و اثرات سالمی که توت فرنگی عمده، میوه ای است که بسیار مورد استقبال قرار می گیرد و تولید آن در دهه های اخیر به طور پیوسته افزایش یافته است.
با این حال، ناپایداری آن در بازارهای فصلی، فسادپذیری بالا و معیارهای کیفی سختگیرانه می‌تواند منجر به مازادهای قابل توجهی با تأثیرات بسیار نامطلوب بر شرایط اجتماعی و اقتصادی در مناطق تولید و همچنین بر محیط‌زیست با تأثیر چنین مازادهایی شود که زباله‌های بسیار آلاینده را تشکیل می‌دهند.
در حال حاضر از مازاد توت فرنگی برای به دست آوردن پوره برای تولید مواد غذایی مختلف و مکمل ها استفاده می شود. با این حال، ترکیب شیمیایی پوره توت فرنگی (SP) برای تعدادی از تبدیل های زیستی که به طور بالقوه محصولات جدیدی را با ارزش افزوده افزایش یافته و خواص سالم ارائه می دهند، ایده آل است.
این فصل تولید نوشیدنی‌ها و چاشنی‌های جدید را با مخلوط کردن دو ماده ضروری به‌دست‌آمده به موازات با تبدیل زیستی SP مورد بحث قرار می‌دهد.
بنابراین پوره را می توان برای به دست آوردن سرکه توت فرنگی از طریق تخمیر الکلی و متعاقب آن استیفیکاسیون، و همچنین اسید گلوکونیک با تبدیل دوگانه انتخابی گلوکز و در عین حال حفظ محتوای فروکتوز بستر استفاده کرد.
توت فرنگی یکی از مهم ترین میوه های توت از نظر اقتصادی است که به دلیل داشتن مواد مغذی و طعم دلپذیر مصرف می شود. توت فرنگی عضوی از خانواده Rosaceae و یکی از پرمصرف ترین انواع توت ها در جهان است.
در سراسر جهان به دلیل میوه های شیرین، معطر و آبدار بسیار مورد استقبال قرار می گیرد. ایالات متحده با تولید بیش از 36 میلیارد پوند در سال 2012 و 29 درصد از کل تولید جهانی توت فرنگی، تولید کننده پیشرو در جهان است.
در میان میوه های مصرفی در ایالات متحده، توت فرنگی در رتبه پنجم مصرف پس از موز، سیب، پرتقال و انگور قرار دارد. در ایالات متحده، کالیفرنیا بیشترین تولید تجاری این محصول توت را دارد و پس از آن فلوریدا و اورگان قرار دارند.
فصل رشد 12 ماهه کالیفرنیا نسبت به هر منطقه رشد دیگری به بازده توت فرنگی در هر هکتار کمک می کند. ترکیه، اسپانیا، مصر و مکزیک دیگر کشورهای پیشرو در تولید توت فرنگی هستند. بیشتر توت فرنگی های تولید شده به صورت تازه مصرف می شوند.
