کشمش سبز بیدانه یک نوع سنتی سبک با توت های کوچک است که از انگورهای سفید و سبز با گوشت گوشتی و محتوای قند بالا تهیه می شود.
به کواس سفید، به پر کردن کشک برای کلوچه، پنکیک و پای اضافه می شود و همچنین برای تهیه کلوچه، نان و کیک عید پاک استفاده می شود. در بین تجار نام سبزه بیشتر رایج است.
انواع توت های متوسط، هر کدام با یک دانه، اغلب این گونه های انگور تیره است که برای تهیه این کشمش استفاده می شود، کمتر صورتی.
طعم دارچین به شیرینی سبزی نیست، ترشی آن به میزان قابل توجهی مشخص است، ساختار توت ها اغلب کمتر نرم و بیشتر خشک می شود. دارچین در تجارت شیرینی پزی کمتر محبوب نیست و اغلب در محصولات نانوایی استفاده می شود.
کشمش بزرگ – به این ترتیب، تنوع هیچ نامی ندارد، مگر اینکه صرفاً اندازه آن را منعکس کند. اما بزرگ می تواند روشن، کهربایی یا تیره، بنفش یا شرابی باشد، معمولاً از انگورهای لیدی انگشتی برای تولید آن استفاده می شود.
با انواع توت های بزرگ، مستطیل و گوشتی. این کشمش 2 تا 3 دانه دارد اما طعم لطیف و غنی آن این ناراحتی خفیف حاصل از دانه ها را کاملاً جبران می کند.
کشمش درشت در پلو، در غذاهای گوشتی، همراه با مرغ پخته شده و در نوشیدنی‌ها مفید است، می‌توان آن را در حد متوسط به جای شیرینی مصرف کرد و شیرینی‌های مضر را جایگزین شیرینی‌های سالم و طبیعی کرد.
همچنین، کشمش در روش پردازش متفاوت است – آنها را می توان در آفتاب، در سایه، یا تحت عملیات حرارتی اولیه در محلول قلیایی، و از نظر کیفیت – از بالاترین درجه، اول یا دوم، خشک کرد.
کشمش در مقیاس صنعتی، در کارخانه ها یا به صورت دستی تولید می شود. گزینه دوم بسیار گرانتر است، اما کیفیت کاملاً با هزینه مطابقت دارد.
کشمش یک محصول فوق العاده سالم و خوشمزه، مقرون به صرفه و برای حفظ سلامتی ضروری است. می توان آن را همراه با آجیل و سایر میوه های خشک در رژیم غذایی گنجاند، اما مهم است که آگاهانه منو برنامه ریزی کنید تا به خودتان آسیب نرسانید.
